Ağırlıkla spontane olarak çekilen karelerin yer aldığı sergi toplumsal ve siyasal açıdan ihmal
edilmişlik, kötü ekonomik koşullar, yetersiz eğitim ve kültürel yozlaşma/öğrenilmiş
çaresizlik gibi faktörlerin gerek sosyolojik gerekse psikolojik etkileri sonucunda bireylerin veya
grupların görünmez hale gelmesini anlatıyor.
İzleyicilerin güvenli bir mesafeden baktığı ve belli bir süre sonra sıradanlaşıyormuş izlenimi
uyandıran Dalkılıç’ın çağrışım yüklü görüntüleri, derme çatma yapıların, motorlu taşıtların,
hayvanların, kafa karıştırıcı tabelaların, elektrik kablolarının ve bütün bunların arasına
sıkışmış insanların bu kaotik sonsuz devinim içerisindeki doğal duygudaşlığını yansıtıyor.